Μέσα στο 2025, περισσότεροι από 150 εργαζόμενοι στην Ελλάδα έχασαν τη ζωή τους ενώ βρίσκονταν στην εργασία τους.
Δεν πρόκειται απλώς για αριθμούς στα δελτία τύπου. Πρόκειται για ανθρώπους της καθημερινής δουλειάς, οικογένειες που δεν θα ξαναδούν τον πατέρα, τον αδελφό, τον σύντροφο ή το παιδί τους.
Ο φρικτός θάνατος του 20χρονου καθαριστή μηχανής στο Blue Star Chios έρχεται να αναδείξει με τον πιο τραγικό τρόπο ότι για χιλιάδες εργαζόμενους δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα φτάσουν στο τέλος της βάρδιας τους.
Όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας μιλούν για ελλιπή εκπαίδευση του 20χρονου στο πλοίο, αλλά και για συνθήκες μεγάλης πίεσης. Η βιασύνη του να εκτελέσει τις εργασίες του ενδέχεται να τον οδήγησε σε λάθος χειρισμούς, που κατέληξαν στο μοιραίο. Αυτά θα διαπιστωθούν στην έρευνα. Δεν αλλάζουν όμως την πραγματικότητα.
@megatvnews 🔴 Μέλη του πληρώματος και ναυτεργατικά σωματεία άφησαν λουλούδια στο σημείο του εργατικού δυστυχήματος στο πλοίο Blue Star Chios, τιμώντας τη μνήμη του 20χρονου καθαριστή μηχανής που συνεθλίβη από υδατοστεγή πόρτα κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του. Οι λιμενικές αρχές προχώρησαν στη σύλληψη του πλοιάρχου και του Α’ μηχανικού του πλοίου, οι οποίοι κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Ο 20χρονος, καθ’ οδόν για τη βάρδιά του, εγκλωβίστηκε σε υδατοστεγή πόρτα στο γκαράζ του πλοίου. Παρά τις προσπάθειες απεγκλωβισμού και τις πρώτες βοήθειες, κατέληξε στο Τζάνειο νοσοκομείο. #MegaGegonota #MegaNews #News #MegaTV ♬ original sound – MEGA News
Εργαζόμενοι σε οικοδομές, σε τεχνικά έργα, στα πλοία, στα λιμάνια, στα δημόσια έργα, στις υποδομές και σε πολλούς άλλους κλάδους παίζουν κυριολεκτικά τη ζωή τους κορώνα-γράμματα πηγαίνοντας στη δουλειά.
Πόσα ακόμα δάκρυα πρέπει να χυθούν για να μπει επιτέλους τέλος σε αυτή την αδιανόητη, για το 2025, συνθήκη; Πόσα παιδιά πρέπει να θρηνήσουν τον πατέρα τους; Πόσα σπίτια πρέπει να κλείσουν για να υπάρξει εργατική νομοθεσία που θα διασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων;
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρει ακέραια την ευθύνη. Μια κυβέρνηση που έχει κάνει λάστιχο τα εργασιακά δικαιώματα, που πανηγυρίζει για την κατάργηση του 8ωρου, λέγοντας ότι οι 13 ώρες δουλειά είναι καλές για τον εργαζόμενο. Μια κυβέρνηση που, στο όνομα της ανάπτυξης —δηλαδή της αύξησης των κερδών για τους εργοδότες— έχει μετατρέψει τον κόσμο της εργασίας σε αναλώσιμο προϊόν. Μια κυβέρνηση που θεωρεί οκ να δουλεύεις μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Δεν είναι η κακιά στιγμή. Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Είναι η πιο κυνική μορφή εκμετάλλευσης. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που ευνοεί αποκλειστικά το συμφέρον των λίγων και ισχυρών.