Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από τη βουλευτική ιδιότητα και τα προνόμια του βουλευτή και του πρώην πρωθυπουργού, στον χρόνο και με τον τρόπο που έγινε, σηματοδοτεί πολύ σημαντικότερα ζητήματα από αυτά που φαίνονται.
Στην έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου φεύγει από τη Βουλή και την αποδοκιμάζει. Η κίνησή του εναρμονίζεται με τις διαθέσεις της κοινής γνώμης που από τις ευρωεκλογές του 2024 έχει ουσιαστικά απονομιμοποιήσει το σημερινό πολιτικό σύστημα στην εκλογική του διάσταση. Συντάσσεται με την άποψη της κοινωνίας που αναζητά κάτι άλλο το οποίο μέχρι στιγμής δεν το έχει.
Εγκαταλείποντας τα προνόμια της βουλευτικής ιδιότητας κι εκείνης του πρώην πρωθυπουργού, ο Αλέξης Τσίπρας αποδέχεται ότι το καινούργιο πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν. Χωρίς βεβαιότητες, χωρίς προνόμια, χωρίς την ασφάλεια θέσεων και αναγνωρίσεων. Ασφαλώς δεν μπορεί να βγάλει από πάνω του αυτό που είναι ως πολιτικός, αλλά κι αυτό το θέτει στην κρίση των πολιτών να το εκτιμήσουν ως προσόν ή ως μειονέκτημά του. Σε κάθε περίπτωση, μηδενίζει το κοντέρ.
Η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού ερμηνεύτηκε ως διάσπαση του προοδευτικού χώρου και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου τυπικά παραμένει μέλος. Δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας ολοκληρώσει το χθεσινό βήμα του με τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα, η κίνησή του δεν συνιστά διάσπαση αλλά μια νέα ενότητα.
Μια ενότητα σε καινούργια βάση την οποία οφείλει πλήρως να αποσαφηνίσει το επόμενο διάστημα και κυρίως όταν όλα θα μπουν στην τελική ευθεία με την κυκλοφορία του βιβλίου του.
Η νέα ενότητα αναμφίβολα θα προκύψει από διασπάσεις παλιών σχημάτων ενός ευρύτερου πολιτικού χώρου, ο οποίος είναι πολυδιασπασμένος και δεν είναι η τάση για ενότητα το κύριο χαρακτηριστικό του, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Κατά συνέπεια, αν έχει κάτι να αποδείξει ο πρώην πρωθυπουργός, αυτό αφορά την αναγκαιότητα όσων κομίζει για τον προοδευτικό χώρο τα οποία θα καθιστούν παρωχημένο, ό,τι υπάρχει.
Το βήμα έγινε και δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει. Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε το ρίσκο που σηματοδοτεί η χθεσινή του κίνηση και οφείλει να το υπηρετήσει ώς το τέλος. Αν θα τα καταφέρει, κανείς δεν μπορεί να το πει. Αλλά είναι κοινός τόπος ότι είναι ο μόνος που μπορεί να τα καταφέρει.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών