Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Βραζιλίας του 1982 θεωρείται συχνά μια από τις καλύτερες ομάδες που δεν κατέκτησαν ποτέ το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA. Με επικεφαλής τον παικταρά Ζίκο ήταν μια ομάδα γεμάτη από ταλέντο. Αυτή η ομάδα έπαιξε με φινέτσα και πραγματικά χαιρόσουν να τη βλέπεις. Άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Παρά το εξαιρετικό ταλέντο τους και το όμορφο στυλ παιχνιδιού τους, αποκλείστηκαν συγκλονιστικά στα προημιτελικά από την Ιταλία. Ο αγώνας αποτέλεσε καθοριστική στιγμή εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπου το χατ-τρικ του Πάολο Ρόσι εξασφάλισε τη νίκη της Ιταλίας με 3-2, αφήνοντας τη Βραζιλία συντετριμμένη και τον ποδοσφαιρικό κόσμο εμβρόντητο.
Joga Bonito
Το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο έχει συνδεθεί με τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τις ντρίπλες, τις πάσες και η ομάδα του 1982 πραγματικά ενσάρκωσε αυτό το στυλ Joga Bonito καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα πριν ή μετά. Με προπονητή τον Telê Santana, η ομάδα έπαιζε ένα άκρως επιθετικό ποδόσφαιρο που βασιζόταν σε συνεχείς πάσες και κίνηση στο χώρο, χωρίς την μπάλα. Πρωταρχικός στόχος της ομάδας δεν ήταν μόνο η νίκη, αλλά και να ψυχαγωγήσουν το κοινό. Θεωρούσαν ότι το να παίζουν ποδόσφαιρο ήταν μια μορφή τέχνης.
Παίκτες-κλειδιά όπως ο Zico, ο Sócrates, ο Falcão και ο Éder βρίσκονταν στο επίκεντρο αυτού του συστήματος. Ο Zico, που συχνά αναφέρεται ως ο Λευκός Πελέ, ήταν ο μαέστρος της ομάδας, ενορχηστρώνοντας τις επιθέσεις με την οξυδέρκειά του, τις ντρίμπλες και τις πάσες ακριβείας του. Ο Sócrates, με το ψηλό, νωχελικό κορμί του, έπαιζε στη μεσαία γραμμή με ένα μοναδικό στυλ. Ο Φαλκάο έφερνε ισορροπία και ήταν αμυντικός ογκόλιθος, ενώ ο Έντερ έδινε φλόγα στα άκρα, κόβοντας συχνά προς τα μέσα για να εξαπολύσει κεραυνούς προς την εστία. Κάθε παίκτης είχε τον ρόλο του και ο καθένας συνέβαλε στο εκπληκτικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα.
Η φάση των ομίλων: Κυριαρχία και μπαλάρα
Η Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Βρέθηκε στον 6ο όμιλο, μαζί με τη Σοβιετική Ένωση, τη Σκωτία και τη Νέα Ζηλανδία. Σημειωτέον ότι αγορές και προγνωστικά για το παγκόσμιο μπορείτε να βρείτε στη NetBet καθώς και πολλά ειδικά παικτών. Στον πρώτο αγώνα, λοιπόν, η Βραζιλία έκανε την ανατροπή και νίκησε τη Σοβιετική Ένωση με 2-1, με τους Sócrates και Éder να πετυχαίνουν 2 εκπληκτικά γκολ. Τη νίκη αυτή ακολούθησε μια εμφατική νίκη με 4-1 επί της Σκωτίας, όπου οι Zico και Falcão ήταν στα καλύτερά τους. Στη συνέχεια, η Βραζιλία ολοκλήρωσε τη φάση των ομίλων με τη συντριβή της Νέας Ζηλανδίας με 4-0, εξασφαλίζοντας τη θέση της στα νοκ-άουτ.
Προημιτελικά: Βραζιλία – Ιταλία
Η προημιτελική αναμέτρηση της Βραζιλίας με την Ιταλία έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου όλων των εποχών. Το παιχνίδι, διεξήχθη στη Βαρκελώνη στις 5 Ιουλίου 1982. Η Βραζιλία ήρθε αντιμέτωπη με την πειθαρχημένη άμυνα της Ιταλίας που χτυπούσε στις αντεπιθέσεις. Η Βραζιλία, όπως πάντα, ήταν το φαβορί, αλλά η Ιταλία είχε άλλα σχέδια. Ο Πάολο Ρόσι, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε κάνει και τόσο καλό τουρνουά πήρε φωτιά σε εκείνο το ματς, πετυχαίνοντας χατ-τρικ που έστειλε τη Βραζιλία εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Η Βραζιλία ισοφάρισε δύο φορές, πρώτα με τον Sócrates και αργότερα με τον Falcão, αλλά δεν ήταν αρκετό. Τα κλινικά τελειώματα του Ρόσι και η ικανότητα της Ιταλίας να απορροφά την πίεση έκαναν τη διαφορά. Το όνειρο της Βραζιλίας τελείωσε με ήττα 3-2, ένα αποτέλεσμα που άφησε άφωνους τους φιλάθλους σε όλο τον κόσμο. Παρά τον έλεγχο της κατοχής της μπάλας και το όμορφο ποδόσφαιρο που ήταν το σήμα κατατεθέν της, δεν τα κατάφερε απέναντι στην τακτική πειθαρχία της Ιταλίας και τα τρομερά τελειώματα του Ρόσι.
Μια γλυκόπικρη ανάμνηση
Η αποτυχία της Βραζιλίας να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 ήταν ένα πικρό χάπι, αλλά η κληρονομιά του στυλ παιχνιδιού της ομάδας είχε μεγάλα αποτελέσματα. Ενώ η Ιταλία κατέκτησε το τουρνουά, το στυλ παιχνιδιού της Βραζιλίας ήταν αυτό που έμεινε περισσότερο στην ιστορία. Η Βραζιλία του 1982 μνημονεύεται συχνά ως η ομάδα που έχει παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην ιστορία.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο στράφηκε προς μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, εστιάζοντας στα αποτελέσματα και όχι στο στυλ. Αλλά για πολλούς, η ομάδα του 1982 αντιπροσωπεύει μια χρυσή εποχή, όταν το ποδόσφαιρο παιζόταν με χαρά, ελευθερία και δημιουργικότητα. Ο αποκλεισμός εκείνης της ομάδας ήταν μια υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα δίκαιο, οι καλύτερες ομάδες δεν κερδίζουν πάντα.
Συμπέρασμα
Η εθνική ομάδα της Βραζιλίας του 1982 θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας ως ένα σύμβολο του όμορφου ποδοσφαίρου. Με επικεφαλής τον Zico και γεμάτη ταλέντο που έσφυζε, έπαιξε ένα ποδόσφαιρο που ενθουσίασε τους οπαδούς και έδωσε χαρά σε εκατομμύρια ανθρώπους. Αν και δεν κατάφεραν να φτάσουν στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η κληρονομιά τους παραμένει ζωντανή και είναι μια υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από ένα αποτέλεσμα, έχει να κάνει με τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι. Για το λόγο αυτό, η ομάδα της Βραζιλίας του 1982 παραμένει μία από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.