Όταν μια μητέρα χάνει το παιδί της, πολλοί υποθέτουν ότι θα βυθιστεί στη σιωπή. Η Μαρία Καρυστιανού, όμως, διάλεξε έναν άλλο δρόμο: να μιλήσει — με δύναμη, με θυμό, με αγάπη — για όλες τις ψυχές που χάθηκαν, να διεκδικήσει την αλήθεια , τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και να γίνει σύμβολο αλλαγής.
Η πρώτη ζωή: γιατρός, ανθρώπινη, δημιουργική
Η Μαρία Καρτιαννού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 7 Ιανουαρίου 1973. Από μικρή είχε το ενδιαφέρον για την επιστήμη και τη φροντίδα του ανθρώπου — ένα κάλεσμα που την οδήγησε στη Σχολή Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, από όπου αποφοίτησε το 2000.
Ακολούθησε ειδίκευση στην Παιδιατρική, που έκλεισε τον τίτλο της το Δεκέμβριο του 2009.Πέρασε από τα δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης — όπως το Νοσοκομείο Λοιμωδών Νοσημάτων — και την Παιδιατρική Κλινική του ΑΧΕΠΑ.
Μετά την ολοκλήρωση της βασικής ειδικότητας, επέλεξε να συνεχίσει την εξειδίκευσή της στο εξωτερικό. Από το 2011 και για περίπου πέντε χρόνια, εργάστηκε και μελέτησε στην Αγγλία, ειδικευόμενη στην Παιδοκαρδιολογία, σε νοσοκομεία όπως στο Southampton και το Manchester.
Αλλά η εσωτερική της ανάγκη να θεραπεύει με διαφορετικές προσεγγίσεις την οδήγησε και στην εκπαίδευση σε πιο εναλλακτικά πεδία: μεταβολομική ιατρική, functional medicine, νευροανάδραση, κβαντική προσέγγιση, ομοιοπαθητική — με στόχο να μειώσει τη χρήση φαρμάκων όταν αυτό είναι εφικτό. Ταυτόχρονα, εξειδικεύτηκε στη διατροφή των παιδιών (nutritional therapy) και είναι πιστοποιημένη σύμβουλος θηλασμού (IBCLC).
Αυτή η επαγγελματική διαδρομή — παιδίατρος, ειδικός, θεραπεύτρια αλλά και ερευνήτρια — προσφέρει ένα υπόβαθρο αξιοπιστίας και σεβασμού όταν στέκεται μπροστά στο κοινό και διεκδικεί δικαιοσύνη.
Η μεταμόρφωση: από τη μητέρα που πενθεί σε ηγετική φωνή
Η ζωή της άλλαξε οριστικά την 28η Φεβρουαρίου 2023, όταν η κόρη της, η 20χρονη Μάρθη Ψαροπούλου, έχασε τη ζωή της στο σιδηροδρομικό δυστύχημα, στο έγκλημα των Τεμπών. Ο πόνος έγινε η σπίθα που άναψε έναν συλλογικό αγώνα.
Δράσεις:
Ίδρυσε, μαζί με άλλους συγγενείς, τον Σύλλογο Πληγέντων Δυστυχήματος “Τέμπη 2023”, του οποίου ανέλαβε την προεδρία.
Μεγάλες ομιλίες στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε επιτροπές, όπου καταγγέλλει παραλείψεις, συγκάλυψη, παθογένειες του συστήματος.
Ζητά την κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος — το γνωστό νόμο περί ευθύνης υπουργών — υποστηρίζοντας ότι συγκροτεί θεσμό ατιμωρησίας για πολιτικά πρόσωπα.
Συλλογή πάνω από 1,3 εκατομμυρίων υπογραφών για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου.
Καταγγελίες για παρακολούθηση του τηλεφώνου της και απειλές κατά της ζωής της.
Παρά τον μεγάλο φόρτο της δραστηριότητας ως πρόεδρος του Συλλόγου, δεν έκλεισε τον γιατρό μέσα της: επέστρεψε σύντομα στο ιατρείο της, βλέποντας τη δουλειά ως αντίδοτο στην απώλεια.
Η ένωση της επιστήμης με την αγωνία
Αυτό που κάνει τη Μαρία Καρυστιανού εξαιρετικά ξεχωριστή είναι η συνέπεια ανάμεσα στις δύο της όψεις:
Η επιστήμων, με γνώσεις, δεξιότητες, εξειδικεύσεις — δεν μιλά ως πολίτης χωρίς υπόβαθρο, αλλά με στέρεα κατάρτιση.
Η μάνα που θρηνεί, που δεν διστάζει να δείξει πόνο, να συγκινηθεί, να κλάψει, να μιλήσει για αδικίες από την ψυχή της.
Και όταν η επιστήμη και η αγωνία ενώνονται, γεννιέται ένα είδος ηγεσίας που διαπερνά τις καρδιές των ανθρώπων — δεν απευθύνεις απλώς ένα αίτημα, διαμορφώνεις μια ιστορική στιγμή.
Κλείνοντας: τη σκιά της μέσα στο μέλλον
Η ιστορία της Μαρία Καρυστιανού δεν είναι μια ιστορία θυσίας για την οποία θα χειροκροτούμε απλώς. Είναι ένας φάρος σε μια χώρα που αναζητεί ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, μια υπενθύμιση ότι η μνήμη δεν ξεπλένεται, ότι η διαφάνεια δεν είναι πολυτέλεια αλλά υποχρέωση.
Όσο η ίδια συνεχίζει αυτόν τον αγώνα — πότε με λόγιο, πότε με δάκρυ — τόσο θα θυμίζει πως ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει πολλά, αν δε φοβηθεί να σταθεί απέναντι στην εξουσία και την αδικία.
Η σημασία της παρουσίας της στην Κεφαλονιά
Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, η Μαρία Καρυστιανού βρέθηκε στο Αργοστόλι, καλεσμένη σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν ο Εμπορικός Σύλλογος Η Κράνη και το Σωματείο Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Κεφαλονιάς.
Η παρουσία της, μπροστά σε ένα πλήθος χιλιάδων συμπολιτών μας, χάρισε μια άλλη διάσταση στη φωνή της Κεφαλονιάς που ενώνεται με το αίτημα για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Για πρώτη φορά, το νησί αισθάνθηκε τόσο κοντά στις οικογένειες των θυμάτων· και εκείνη, με την ήρεμη αλλά στιβαρή στάση της, μετέτρεψε το συλλογικό αίτημα σε προσωπική υπόθεση όλων μας.
Είμαστε εδώ γιατί κάθε μέρα ζούμε Τέμπη, υπογράμμισε στη σύντομη αλλά ουσιαστική παρέμβασή της η συνάδελφός της παιδίατρος του Νοσοκομείου Κεφαλονιάς, Βίλη Γεωργοπούλου, δίνοντας φωνή σε ένα κοινό βίωμα που ξεπερνά τα γεωγραφικά σύνορα.
Kefalonia Press